Podsumowując:
* załączenie pliku z konfiguracją skryptu i bazy danych
* załączenie kontrolera
* załączenie dziedziczonego kontrolera
* załączenie modelu
* załączenie dziedziczonego modelu
* załączenie widoku
* załączenie dziedziczonego widoku
do tego dochodzi jakiś system szablonów, dajmy na to TWIG
* załączenie systemu szablonów (pomijając fakt, że on sam załącza potrzebne mu pliki)
* załączenie templatka (pomijając fakt, czy będzie on załączał np. nagłówek lub stopkę z oddzielnych szablonów)
Otrzymuje w ten sposób 9 załadowań plików + index.php to w sumie 10.
Jeśli postanowiłbym rozdzielić niektóre klasy aplikacji na pojedyncze pliki, w celu uzyskania czegoś w rodzaju bibliotek, to mógłbym otrzymać w rezultacie nawet >=20 załadowań.
Zastanawia mnie jedno, jak serwer PHP dołącza pliki poprzez funkcje require/include, czy działa to na podobnej zasadzie co obrazki i podstrony w html tzn. klient wysyła żądanie o każdy plik, więc im jest ich więcej - tym dłużej to trwa w wyniku nałożonych ograniczeń, czy może serwer PHP łączy poprzez system operacyjny pliki w całość, dzięki czemu rozwiązuje to problem w podobie do html'owych żądań i programista nie musi się martwić o dużą liczbę includowanych plików.
A może jest jakaś metoda, która pozwala na przyjazne rozszczepienie aplikacji na dużą ilość plików, bez jakichś strat
